ورس 1:
مرگ ندارن زنده میمونن حتی تو قبر // حرفاشون بیرون میلولن تا صد سال بعد
پس پیروزن ، چون میدونن // اگر هم تو آتیش بسوزن ، باس ببوسن روی ماه خدا رو
تا برعکس کنن علامت سوالُ جواب بیگیرن // بی دینم اونه که کتاب نداره ، کلاس نداره
زندگی‌ لابد چشات خرابِ // فکر میکنی‌ هر کی‌ پراید سوارِ جوادِ
شبا اراذل میکشن سرک هر از گاهی دنبال طعمه‌ ان // واسه خود نه ، واسه همون طعمه‌ ها که گشنه‌ ان
چون گلن پس بی تقصیرن اگه خار دارن // منگلم نیستن بهانه کنن باردارن
اسم نو نرسیدشون هم آرمانِ // تا وقتی‌ بپرسم انسان دنیا رو ساخت یا هنوز داستانِ
چیه مانع؟ ، بگی‌ ساختارِ


کروس:
افکار ناجی ، مرگ نداره حاجیت
تو خیابونِ زنده ، حال میده به همه مثه ****
نه عین اونا که کام میگیرن ، اَ تل معطل تو طول شب نباشن


ورس 2:
روحشون پُر دردِ ، مثل دیوارای بیروتِ ، حیرونِ
مثل مینی که نترکیده ولی‌ توی میدونه
ویلونِ ، سیلونِ از آدمای‌ طماع و حیوونای حوا
هر دردی داره درمان ، درد تنهایی واسه اوناس علاج
منتظر صبح نیستن شبا میکشن خورشید تو دفترا
به کمبودا فکر میکنن ، مأمورا و ریختِ کلان
آشناهاشون آشنان باشون ، دنیاشون اتاقاشون
ساز مانع ، فرهنگ مَخ با توم زن هم سانسور ، همه زدن به خالِ تور
نگو هنر نزد ایرانه کو؟! کوری؟! ، تو میرینی چون پول نیست
چون حتی پاپ پولیس ، چه برسه به پلیس
پس پاتُ پس بکش حاجی آزادی مسیری کوتاس
از این قفس تا اون قفس حبس هواس
تو قفسه سینه ، از این نفس تا اون نفس ؛ همین فقط

کروس:
افکار ناجی ، مرگ نداره حاجیت
تو خیابونِ زنده ، حال میده به همه مثه ****
نه عین اونا که کام میگیرن ، اَ تل معطل تو طول شب نباشن

اوترو:
حتی اگه عمر دست خدا باشه
مغزت دست خودتِ ، دست دست نکن