ورس 1:
دنبالم بیا تا بت یه مژده بدم // بریم به سمت پایین شهر بگو خوشگله نه
جایی که پیدا نمیشه حتی یه بشکۀ نفت // اونجا رنگ روز روشنُ کشت دل شب
روزا کوتاه شبا بلنده مثه قبر خونه ها چه تنگه // میلنگه چرخ کاسبی و مرد خونه منگِ
رو دود و بنگِ ، النگو دست زن نیست ترکِ کف دستش // پسر به درسُ مشقش
پشت می کنه و میگه // درک که لحظه رفته ، همه چی گنده
همه چی بنده به پول ، غلطه احمق؟ // آره واسه تو که دارو قبل دردت حله
اینا چرت و پرت رفیق حرفت حرفٍ حقِ // اما ندیدی کسی که تا کمر تو قرضِ
ندیدی تا بنویسی با قلم رو برگِ // حرفایی که الان میگم باورشون سخته
رفیق چیزایی که دیدم تیتر قابلی نبود // واسه مجلتون خیلی ویژه نامه ای نبود
معتادی که زنشو با اثاثیه میفروخت // یکم غم انگیزه ولی چیز تازه ای نبود
بچه های کار که سرما سرخشون میکرد // پدر مریض می گفت که دردا کلشون میرن
دوربینای صدا سیما کاکتوسا رو می بینن // اما بازم عادی شده فردا گل نشون میدن
دختری که وقتی دست میزنن به گردنش // آروم آدما اونو شکننده کردنش
واسه خرج درد مادرش تو این مسیر اومد // اینم لا مطلبای سرد می زنن به منگه
تو هم هر چقدر که می خوای بنویس قصه // بنویس هر چی می خوای اما جن...ده نیست اسمش
محکوم به فاحشه اس تو دادگاه ما // حتی اگه بمیره هم میره پاک لایه خاک


کروس:
بنویس از پایینا زاغه نشینا // خونه های درب داغون هزارتا بیکار
بنویس روی تن روی در و دیوار // حک شده فقر از کوره در نرو وایسا
بنویس با اینکه عقده نمیشه با شعر خالی // اما من میگم هر چند که کلیشه باشه
جایی خریدار داره وایسا حرفام آخرش // سیاه تره تلخ تره سرسام آوره


ورس 2:
من دیدم با چشمام کلی اشک و غرور // کسی که واسه پول کُلیه اشو فروخت
اشک پدری که بود از خجالت بچش // حکایت من و تو نیست حکایت همس
پسر گفت بابا دوستام میگن ما فقیریم // یعنی ما فقیریم تو این دنیا بی نصیبیم
از همه شادیا تحملش صبر من نیست // بچه ها مسخرم میکنن تو زنگ تفریح
اما بابا که زخم دنیا هست تو تنش // گفت پسرم آروم کشید دست رو سرش
چه پولدار چه فقیر روز تو شب میشه // حدا بنده های پاک و خوبشو زجر میده
تو این لحظات بد جور داغون میشه دل // اما باز این پسر بود که آروم میگرفت
واسه ما رپرا اینه دلیل غرشه // بیخیال اینا یه چیزی ضمیمه کن بره
میگی چرا داد میزنی فاصلمون یه قدمه // انقد عصبانی شدی مگه چه خبره؟
می سوزم وقتی می خوام ترانه بخونم // می سوزم می سوزم از اعماق وجودم
هر وقت که اینجا می رسی کم میاوردی // دوس داری سیاه نباشه یه قوطی رنگ میاوردی
شاید نمره خوبی بگیری حالا که واقفی // واسه تو پایان نامس واسه من \"پــایــان نــامـه\" نیست


کروس:
بنویس از پایینا زاغه نشینا // خونه های درب داغون هزارتا بیکار
بنویس روی تن روی در و دیوار // حک شده فقر از کوره در نرو وایسا
بنویس با اینکه عقده نمیشه با شعر خالی // اما من میگم هر چند که کلیشه باشه
جایی خریدار داره وایسا حرفام آخرش // سیاه تره تلخ تره سرسام آوره [ x2 ]

از وبلاگ butilyrics